شرکت توزیع علوفه سرخه

۰۹۱۶۶۴۰۹۵۰۰ مدیر فروش مهندس سرخه

فازهای تخمیر سیلو

 در تبدیل علوفه تازه به سیلاژ چهار فاز یا مرحله وجود دارد که در مدت 21 روز برای سیلاژ ذرت کامل میگردد ولی برای ترکیبات دیگر علوفه ای ممکن است متفاوت باشد.با این حال باید توجه داشت که رسیدن کامل سیلاژ ذرت منوط به افزایش قابلیت هضم آن می باشد که نیازمند مدت بیشتری مثلاً ۳ تا ۴ ماه می باشد.البته در سیلاژهای نا مطلوب فاز پنجمی نیز مشاهده می شود.

مرحله اول: فاز هوازی

با بسته شدن سیلو، اکسیژن به دام افتاده در بین علوفه ها موجب ادامه یافتن تنفس گیاهی و فعالیت میکروارگانیزم های هوازی شده و لذا دما در سیلو بالاتر می رود.در محیطی با دمای حدود 20 درجه سانتی گراد،این مرحله محدود به چند ساعت شده ولی با افزایش دمای محیط این زمان افزایش می یابد. در این مرحله آنزیم های گیاهی هنوز فعال بوده و پروتئازها و کربوهیدرازهای گیاهی شروع به شکستن پروتئین ها به اسیدهای آمینه و افزایش دسترسی به کربوهیدراتهای محلول در آب می شوند.

علاوه بر سلول های گیاهی،همه میکروارگانیزم های هوازی اجباری و اختیاری مانند کپک ها، محمرها و برخی باکتری ها در این مرحله هنوز فعال هستند.تنوع و تعداد جمعیت باکتری های هوازی به عواملی مثل گونه گیاهی، بخش های مختلف گیاهی ( برگ یا ساقه)، آب و هوا،فصل پلاسیده شدن و حتی میزان خرد شدن علوفه بستگی دارد.
فاز تنفس اغلب ۳ تا ۵ ساعت طول می کشد که البته بستگی به مقدار اکسیژن موجود دارد.

سرعت پر کردن،میزان کوبیدن و نحوه بستن سیلو بر طول این مرحله بسیار مؤثر می باشند.هر چه پر کردن سیلو آهسته تر انجام شود و یا مواد سیلویی به صورت مناسب کوبیده و پوشانده نشوند، هوای بیشتر در لابلای علوفه باقی مانده و لذا مرحله تنفس مدت زمان بیشتری طول کشیده و در نتیجه مواد مغذی بیشتری توسط میکروارگانیزم های هوازی و سلول های گیاهی از دست خواهد رفت.نسبت هوا به علوفه ( حجم به حجم)در سیلاژهای خوب کوبیده شده حدود 2/1 به ۱ و در سیلاژهای خوب کوبیده نشده حدود ۲ به ۱ یا بیشتر است.

از نقطه نظر مدیریت،اولین هدف،کم کردن اکسیژن و تا حد ممکن ممانعت از ورود اکسیژن در طی مراحل سیلو است.راهای موثر در خروج سریع هوا از داخل سیلاژ شامل خرد کردن علوفه در اندازه مناسب ( 1 تا 2 سانتی متر بسته به نوع علوفه سیلویی )، رطوبت مناسب علوفه ، ساختار مناسب سیلو، خروج هوا ( فشردن کافی) و بستن مناسب سیلو می باشد.سرعت حذف اکسیژن در علوفه تازه سیلو شده بیشتر از علوفه ای است که قبل از سیلو شدن پژمرده می شود.
​​​​​​​
بزرگترین مشکل در فرایند تنفس ،گرمای تولید شده می باشد که در داخل سیلو حبس میشود.افزایش دمای داخل سیلو اثر نامطلوبی بر فرایند سیلو کردن دارد و باعث کاهش میزان پروتئین علوفه و افزایش سرعت پروتئولیز می گردد. علاوه بر این،اپتیم دمای رشد کلستریدیا و برخی باکتری ها بالاتر از باکتری های تولید کننده اسیدلاکتیک است که این امر سبب می شود در دمای بالای سیلو،یک مزیت رقابتی برای این دو گروه نسبت به باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک ایجاد شود.این امر از نقطه نظر سیلو کردن منفی تلقی می شود چرا که هر چه شرایط برای رشد باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک نامناسب تر باشد،تخمیر مناسب در سیلو به تعویق می افتد.

مرحله دوم: فاز تخمیر

پس از بسته شدن سیلو و اتمام اکسیژن،میکرو ارگانیسم های غیر هوازی شروع به رشد کرده و برای مصرف مواد مغزی با هم رقابت می کنند.لذا فاز تخمیر در سیلو بعد از مصرف شدن کامل اکسیژن در سیلو شروع شده و می تواند بسته به خصوصیات علوفه و شرایط سیلو کردن یک هفته و یا حتی گاهی بیشتر از یک ماه هم طول بکشد.تولید گاز،تولید پس آب و کوچک شدن توده سیلاژ(به خصوص در علوفه هایی با رطوبت بالا)از نشانه های خارجی تخمیر می باشد.فقدان اکسیژن ایجاد متابولیسم غیر هوازی میکند